Wednesday, May 14, 2014

Για την Luna και το "Εδώ" της και για μένα, γιατί θέλω να το πω...

Να πω κάτι θέλω σαν εξομολόγηση, απλώς να το γράψω, να φύγει από μέσα μου.
Ή έστω να μοιραστώ την νοσταλγία, την θλίψη και τον φόβο μου.


Είναι τώρα κάτι μήνες που σε κάθε μου δεύτερη κουβέντα μου βγαίνει ένα «θέλω να φύγω» και μαζί με αυτό το «θέλω να φύγω», με συνταράσσει νοσταλγία για το σπίτι μου.
Το αστείο είναι πως δεν έχω σπίτι. Δεν έχω το δικό μου σπίτι...
Το μητρικό σπίτι δεν το ένιωσα και ποτέ σπίτι μου, το πατρικό σπίτι πέρασε στα χέρια του αδερφού κι από κει στον καθημερινό εκβιασμό της τράπεζας.

Έμενα στο νοίκι όλη μου την ενήλικη ζωή και κάθε ένα από αυτά τα σπίτια με κόπο το έκανα δικό μου σπίτι.


Κι ύστερα ήρθε η κρίση, τα μνημόνια κι η εξορία.
Κι όλοι φύγαμε! Έφυγαν οι φίλοι μου, έφυγαν συγγενείς, έφυγαν γειτόνοι, έφυγα κι εγώ.

Έμεινε ο μπαμπάς και το σπίτι να σκονίζονται και να αραχνιάζουν.
Τα έπιπλά μου, τα βιβλία μου – αν δεν τα έφαγαν τα ποντίκια στην αποθήκη –
τα πράγματά μου, ακόμα και τα ρούχα μου είναι στην Ελλάδα.
Μοιρασμένα σε δυο σπίτια, στου αδερφού και στο εξοχικό των μελλοντικών πεθερικών.
Κανένα τους δεν είναι δικό μου κι όμως τα νιώθω κι τα δυο οικεία.
 Έχω ζήσει μέσα τους κι έχω να θυμάμαι, παραμένω όμως επισκέπτρια τους, κομμάτια μου είναι εκεί, αλλά όχι εγώ όλη.


Δεν θέλω να μιλήσω για τα υλικά, αλλά για μένα, για την ψυχή μου που έμεινε πίσω στην Ελλάδα. Άστεγη ψυχή, μα δεν την νοιάζει,  της αρκεί να είναι εκεί, στα άγια χώματα, να τριγυρνάει στις θάλασσες και τα βουνά.

Να πάω σπίτι μου θέλω και σπίτι δεν έχω!
Κι αυτό το σπίτι  εδώ, το ζω κάθε μέρα, το φροντίζω κάθε μέρα, δικό μου μα ξένο.
Κι αυτή η χώρα, η ξένη χώρα, ξένη θα μένει πάντα. Όσο κρατήσει αυτό το πάντα. Πόσο θα κρατήσει αυτό πάντα;;;

Εσάς ρωτάω! Πόσο θα μας κρατάτε μακρυά από την γη μας;
 Πόσο θα πληρώνουμε τους φόβους σας, το βόλεμά σας;

Μισό εκατομμύριο Έλληνες νέας γενιάς έφυγαν μετανάστες!

Μισό εκατομμύριο νέα παιδιά, στην πιο δημιουργική τους ηλικία. Στα 10 εκατομμύρια ψυχές που είμαστε όλοι μας, το μισό εκατομμύριο, ισούται με μια γενοκτονία.

«Τα εδώ»,  μου έγραψε χθες η Δήμητρα «δεν είναι για να τα σκέφτεσαι. Όλο για success story ακούμε αλλά η πραγματικότητα είναι πως μήνα με το μήνα η κατάσταση γίνεται όλο και πιο δύσκολη...»

Και δεν είναι πως δεν  ξέρω... δεν είναι πως δεν  θυμάμαι... Και να ‘θελα δεν ξεχνιέται!

Είναι όμως τόσα πολλά, τόσα άλλα, η Πατρίδα μου... Τόσα πέρα τα μνημόνια, τα μεσοπρόθεσμα, τους πουλημένους πολιτικούς και τους ανάξιους πολίτες.


Είναι η θάλασσα, ο αέρας, η μυρωδιά της γης. Πουθενά δεν θα βρεις αυτή την μυρωδιά του πεύκου, μαζί με ρίγανη και αγριολούλουδα και ζά (ζώα) που βόσκουν στην άκρη του δρόμου.

Πουθενά ο ήλιος δεν είναι τόσο λαμπερός, τόσο σκληρό το φως του...

Πουθενά το βουνό δεν είναι τόσο αδάμαστο και ταυτόχρονα προσβάσιμο...

Κακά τα ψέματα, πουθενά δεν είναι σαν την Ελλάδα κι ούτε φέτος θα την δω...

Έστω και χωρίς σπίτι... σπίτι μου είναι η ίδια χώρα και τρέμω κάθε μέρα για το αν θα μείνει τίποτε όρθιο, τίποτε ακόμα δικό μας ή θα τα ξεπουλήσουν οι Έλληνες για να κρατήσουν λίγο ακόμα τις συντάξεις και τους ψευτόμισθούς τους.

Ίσως τούτη η ανάρτηση να ταίριαζε καλύτερα σε άλλο ιστολόγιο κι όχι στο βελονάκι, αλλά ανεχτείτε με κι αν δεν μπορείτε απλώς αγνοήστε με . 

Monday, May 12, 2014

Όχι στην ταφή των χημικών αποβλήτων στη θάλασσά της Κρήτης !!!


Από τις 6 Γενάρη, όπου κι έγινε η πρώτη δημοσίευση στα χρονικά για το ζήτημα
στα Χανιώτικα Νέα μέσω ενός τοπικού δημοσιογράφου, ο οποίος από πείσμα κράτησε το θέμα ζωντανό στις καρδιές μας, ο τοπικός Κρητικός τύπος ασχολείται καθημερινά με την Πράσινη Επανάσταση των Κρητών ενάντια στην υδρόλυση των χημικών της Συρίας στη Μεσόγειο.






Από τις 6 Γενάρη έως σήμερα, οι Κρήτες κι ο Κρητικός Τύπος, μέσα από
μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις χιλιάδων Κρητών, βροντοφωνάζουν καθημερινά το «Όχι».


Από τη Σούδα (9/3) και το ιστορικό Αρκάδι (23/3) έως την εν πλω διαμαρτυρία
στα Σφακιά (27/4), δήμαρχοι, πολίτες, πανεπιστημιακοί, δικηγορικοί κι οδοντιατρικοί σύλλογοι, ψαράδες, φοιτητές, μαθητές της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας, εκπαιδευτικοί, κι αγανακτισμένοι παπάδες ξεσηκώθηκαν ενάντια στα σχέδια των ΗΠΑ, Ρωσία και του διεθνούς Οργανισμού για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων (OPCW).


Μέλη της «Κίνησης Πολιτών ενάντια στην «εξουδετέρωση» των χημικών όπλων της Συρίας στη θάλασσα της Μεσογείου», από το περήφανο νησί της Κρήτης,
καταγγέλλουν πως δεν υπάρχει καμία επίσημη πληροφόρηση, από την κυβέρνηση ή κάποιον άλλο οργανισμό, για το πότε ακριβώς θα πραγματοποιηθεί η υδρόλυση και κάτω από ποιες συνθήκες.Μέλη της κίνησης από ολόκληρη την Κρήτη, ανάμεσά τους και πανεπιστημιακοί καθηγητές, όπως ο κος Γιδαράκος και κος Πισσίας, από το Πολυτεχνείο και Πανεπιστήμιο Κρήτης αντίστοιχα, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου τονίζοντας πως έχει απαγορευθεί κάθε παρακολούθηση από ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες, ή τηλεμετρική αναμετάδοση της διαδικασίας κι αυτό εγείρει σημαντικά ηθικά, κοινωνικά και πολιτικά ερωτήματα.


Πανικός φωλιάζει στις ψυχές όλων των Κρητών καθώς, σύμφωνα με νομικούς
εκπροσώπους της κίνησης πολιτών, οι Αμερικανοί έχουν φροντίσει ώστε σε περίπτωση ατυχήματος, κατά τη διάρκεια της υδρόλυσης ή μεταφοράς των αποβλήτων, να μη φέρει νομικές κι οικονομικές ευθύνες το αμερικανικό πλοίο του πολεμικού ναυτικού το οποίο έχει αναλάβει την εξουδετέρωση και κατ’επέκταση οι Η.Π.Α.


Ο Γιώργος Σμπώκος, διδάκτορας του Πανεπιστημίου Κρήτης σε θέματα Δικαίου
Περιβάλλοντος, αναφέρει πως «υπάρχει νομικό κενό για τα χημικά της Συρίας». Τι γίνεται όμως στην υπόλοιπη Ελλάδα;


Την ίδια ώρα που χιλιάδες Κρήτες παραβρέθηκαν στην εν πλω διαμαρτυρία στα
Σφακιά (27/4), περισσότεροι από 500 Κρήτες συγκεντρώθηκαν στο Σύνταγμα και
εξέφρασαν την αντίθεσή τους στις αντεθνικές κι εγκληματικές αποφάσεις της ελληνικής κυβέρνησης. Κανένα Αθηνοκεντρικό κανάλι δεν ασχολήθηκε με τη συγκέντρωση αυτή. 


Μόνοι οι δημοσιογράφοι ήδη ασχολήθηκαν με το θέμα αποδεικνύουν έμπρακτα ότι δε χρηματίζονται. Ποιοι είναι όμως αυτοί που χρηματίζονται και δεν μιλούν;
Τι συμβαίνει με τους επιστήμονες;


Ο τύπος γενικότερα στην Ελλάδα δεν έχει ασχοληθεί καθόλου με το μείζονος σημασίας αυτό ζήτημα. Πώς θα γινόταν άλλωστε να ασχοληθούν με σημαντικά ζητήματα, όπως το ζήτημα της εξόρυξης χρυσού στις Σκουριές της Χαλκιδικής, την ιδιωτικοποίηση των παραλιών της χώρας μας κι άλλα πράσινα ζητήματα, τα οποία έχουν κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό αντίκτυπο, εν’όψει των επικείμενων εκλογών;

Οι πολίτες φοβούνται ότι πολλά μέλη θ’αποχωρίσουν από τις κινητοποιήσεις με την πάροδο των εκλογών, καθώς από τον χώρο της πολιτικής τους προσέγγισαν στην προσπάθειά τους να εξαργυρώσουν ψήφους.

«Μας λένε να σιωπούμε και να μην αντιδρούμε», αναφέρει χαρακτηριστικά η ΕυγενίαΤσατσάκη, μέλος της κίνησης πολιτών στο συντονιστικό Ηρακλείου, για τους κυβερνητικούς εκπροσώπους και τα Υπουργεία.

«Δεν έχει γίνει καμία μελέτη περιβαλλοντικών ρίσκων κι επιπτώσεων»,
συμπληρώνει με απογοήτευση, δηλώνοντας πως «δεν υπάρχει διαφάνεια στην ενημέρωση τόσο από την πλευρά της κυβέρνησης όσο κι από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης εκτός Κρήτης».

Σε δήλωσή του σε ομογενειακή εφημερίδα ήδη από τον Ιανουάριο, ο κος Αντώνης Τσουρδαλάκης από τη Μελβούρνη, πρόεδρος του Παγκόσμιου Συμβουλίου Κρητών, εξέφρασε την «αντίθεση κι αγανάκτησή του για την προτεινόμενη και μυστικά σχεδιαζόμενη καταστροφή των χημικών όπλων της Συρίας στον θαλάσσιο χώρο δυτικά της Κρήτης» και καταδίκασε τις εγκληματικές, επικίνδυνες κι απαράδεκτες ενέργειες της ελληνικής κυβέρνησης. Όμως έκτοτε μειωμένες ήταν οι κινητοποιήσεις της Ομογένειας.

Την θανάσιμη κι εγκληματική αδιαφορία τόσο του ελληνόφωνου Τύπου όσο και της ελληνικής κυβέρνησης καταδικάζει επίσημα και η φοιτητική ομάδα Κοινωνικών Λειτουργών του πανεπιστημίου RMIT στην Μελβούρνη καθώς κι εκπρόσωποι της «Κίνησης Πολιτών ενάντια στην «εξουδετέρωση» των χημικών όπλων της Συρίας στη θάλασσα της Μεσογείου» εδώ στη Μελβούρνη.

Οι Κρήτες καλούν τους ομογενείς να συμπαρασταθούν έμπρακτα στις
κινητοποιήσεις τους και να βοηθήσουν να μη γίνει σκουπιδότοπος αποβλήτων,
πυρηνικών και χημικών η Μεσόγειος. Πρέπει να σπάσει επιτέλους ο κλοιός της
σιωπής και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στην υπόλοιπη χώρα και το εξωτερικό να δώσουν στο ζήτημα τη δέουσα σημασία που του αρμόζει.


Η Ιερά Επαρχιακή Σύνοδος της Εκκλησίας Κρήτης, ήδη σε δελτίο τύπου από τις
6 Φεβρουαρίου, δηλώνει πως «η Ιεραρχία της Εκκλησίας Κρήτης διαμαρτύρεται έντονα για την έλλειψη υπεύθυνης ενημέρωσης όλων των πολιτών της χώρας μας, κυρίως δε των κατοίκων της Κρήτης, για το εν λόγω μεγάλο και σοβαρό θέμα, κι εκφράζει την έντονη αντίθεσή της για το θλιβερό αυτό γεγονός».


Σε ομιλία του στη Σούδα στις 9 Μαρτίου, ο παπά-Ανδρέας από τα Ανώγεια, έστειλε ένα ηχηρό μήνυμα λέγοντας πως «Από το Ακρωτήρι των Αγώνων υψώνουμε το λάβαρο της Παγκρήτιας Αντίστασης απέναντι στα σχέδια του χημικού θανάτου», και καλώντας τον Κρητικό λαό ν’απέχει από τις ευρωεκλογές, ακολουθώντας το παράδειγμα της ακριτικής Γαύδου.

Παρακινήστε άτομα που γνωρίζετε στον καλλιτεχνικό χώρο να ενώσουν τις φωνές τους μαζί μας. Ένας ολόκληρος λαός κατέβηκε στους δρόμους. Κανένας να μη μείνει με σταυρωμένα τα χέρια, το οφείλουμε στα παιδιά μας.

Γνωρίζουμε πολύ καλά τι φωλιάζει στις ανυπότακτες καρδιές των Κρητών απανταχού γης: «Ήθελαν να μας βρουν ανοχύρωτους κι απροετοίμαστους. Μας βρήκαν όμως αποφασισμένους».


Κίνηση Πολιτών ενάντια στην «εξουδετέρωση» των χημικών όπλων της Συρίας στη θάλασσα της Μεσογείου - Μελβούρνη