Τα ροζ ελεφαντάκια - Crochet elephants

 Έχετε ακούσει που λένε πως τα παιδιά δεν θέλουν ακριβά πράγματα και περιουσίες, αγάπη θέλουν. Δίκαιο έχουν! Εμείς τα κακομαθαίνουμε. Εμείς οι ενήλικες, οι γονείς, οι συγγενείς, οι φίλοι. Τους μεταδίδουμε παιδί μου, τις δικές μας καταναλωτικές και ψευτοκιμπάρικες εμμονές. Θέλουμε σώνει και καλά να τα κάνουμε κωλόπαιδα, για να γκρινιάζουμε μετά!

 Το αστείο είναι, πως είτε το παιδί ζητήσει ακριβό δώρο, είτε φθηνό, εμείς θα γκρινιάξουμε. Αν είναι ακριβό, θα αρχίσουμε με την κρίση κι αν είναι φθηνό... τότε δεν σωζόμαστε. Μας πιάνουν τύψεις, ενοχές, ντροπές, συμπλέγματα. Και τι θα πει και ο κόσμος! Τι θα σκεφτούν οι γονείς! κτλ. Ο παραλογισμός του παραλογισμού!

Olivier elephant 

 Έτσι την πάτησα κι εγώ προ λίγων ημερών. 

Βλέπετε 9 του μήνα, έχει γενέθλια το Λενιώ μου, και σαν σωστή θεία και νονά, άρχισα να σκέφτομαι για το δώρο της. Μιας και το σκατό είναι πλέον χρονών,  μπορεί να αποφασίσει μόνη της. Οπότε την ρώτησα. 

 Δεν έμεινα όμως εκεί, όχι! Πρώτα αράδιασα όλες τις πιθανές επιλογές, ρούχα, παπούτσια, παιχνίδια κτλ για να ακούει και η μαμά και να διαλέξουν ότι χρειάζονται περισσότερο. 

Η μικρή που αιφνιδιάστηκε με τόσες επιλογές, είπε θα το σκεφτεί και θα μου πει!  

 Πέρασαν, που λέτε οι μέρες κι ένα μεσημεράκι, μου έρχεται στο  skype ένα αρχείο για αποδοχή.

Το παίρνω, το ανοίγω, της κάνω κλήση και την ρωτάω τι στέλνει 

Η περί ης ο λόγος φωτογραφία 

-Έναν ροζ ελέφαντα, για τα γενέθλια μου να με κάνεις νονά, απαντάει το σκατό.

Κι έχω μείνει η νονά!  Και φυσικά αρχίζω τα γνωστά που δίνουν το καλό παράδειγμα στα παιδιά...

-αγάπη μου να σου κάνω τον ελέφαντα, αλλά έχεις γενέθλια πρέπει να ζητήσεις πιο καλό δωράκι. Ελέφαντα σου πλέκω και χωρίς γενέθλια.  

-Ελέφαντα θέλω, να επιμένει το σκατό.

- Μωρό μου, δεν θες ένα μπουφανάκι; ρουχαλάκια ίσως; κανένα φόρεμα; παιχνιδάκι; 

  Να μην σας φλυαρώ,  το έπρηξα το παιδί, που κράτησε χαρακτήρα κι έκανε μόνο μια παραχώρηση. Ζήτησε και δεύτερο ελέφαντα για την μαμά του. 

Τα δυο ελεφαντάκια μάνας και κόρης μαζί

 Τι να κάνω, φύσηξα, ξεφύσηξα. Πήρα ένα φούξια νήμα και ξεκίνησα να πλέκω. Τον συναρμολόγησα και τον ξήλωσα τουλάχιστον τρεις φορές, μέχρι να πω ότι είναι έστω συμπαθητικός. 

Ο ιπτάμενος  φούξια ελέφαντας της Ελένης

 Η μικρή βέβαια, που παρακολουθούσε την πρόοδο του ελέφαντα της, μέσω skype, ήταν ενθουσιασμένη. 

  Η νονά όμως δεν ήταν! 

-Τι, ελέφαντα θα στείλω στο παιδί;  Μουρμούριζα μες στο σπίτι κι έκανα τα νεύρα του Γιώργου κορδόνια. 

-Και τι σόι νονά, στέλνει στα γενέθλια πλεκτούς ελέφαντες;  

-Αφού αυτό σου ζήτησε, κοπέλα μου! έλεγε ο έρμος.

-Εε κι αν το ζήτησε; μουρμούριζα, Παιδί είναι! Που να καταλάβει πως από την νονά του ζητάει ότι θέλει. Που να καταλάβει τον ρόλο μου; Αυτό είναι μέρους του ρόλου μου. Αν δεν κάνω καλά δώρα, δεν ολοκληρώνω τον ρόλο μου!  

ο ροζ ελέφαντας της μαμάς

  Μια εβδομάδα αργότερα κι αφού με έτρωγε ο παραλογισμός,  έδειξα στην μικρή τα σκουφάκια για τα γειτονάκια μου και την ρώτησα αν θέλει να της πλέξω κι αυτής. 

Με ανακούφιση άκουσα να λέει "θέλω νονά"  κι επιπλέον ζήτησε κι ένα σκουφάκι για την γάτα της. Οπότε περιχαρής  ανέλαβα να τα πλέξω. 

Το παιδί που είναι παιδί, ρώτησε αθώα, αν μπορώ το σκουφάκι της να το πλέξω ίδιο με της γάτας της, ώστε να βγαίνουν και τα δικά της αυτάκια έξω. Κι εγώ που ήθελα σώνει και καλά να ικανοποιήσω τις ενοχές μου, αντιπρότεινα να της πλέξω και  σκουφοκασκόλ με αυτιά και πατούσια γάτας. 

Mε καπέλο που μπαίνει και βγαίνει &
πλεγμένος αυτοσχεδιάζοντας

   Αφού ξεσκίστηκα μια εβδομάδα πλέκοντας, κι αφού ακόμα δεν είχα ικανοποιήσει τον ρόλο μου και τον κακό μου εαυτό. Κατέβηκα στα μαγαζιά αγόρασα και ρούχα...

 Έκατσα που λέτε έφτιαξα και κάρτα.  καλοτύλιξα τα δώρα, τα έβαλα στην κούτα και τα έστειλα στην Γερμανία.

 Γύρισα σπίτι, ήσυχη αλλά όχι ευχαριστημένη.. Είδε την φάτσα μου ο Γιώργος, με πήρε με το καλό, με πήρε με το κακό, τίποτα εγώ. Εκεί κολλημένη στην εμμονή μου. Του βγήκα κι από πάνω του ανθρώπου.  Μας άκουγε και ο μπαμπάς μου στο skype, νευρίασε και όπως το λένε λαϊκά, με έβαλε στην θέση μου και ησύχασα! 

Της μαμάς θυμίζει περισσότερο το συμπαθές τετράποδο

  Τώρα καθώς περιμένω την DHL να κάνει σωστά την δουλειά και να παραδώσει το δέμα μου στην Ελένη, σκέφτομαι πόσο δίκιο είχε ο σοφός μπαμπάς. Οι τύψεις μας και οι εμμονές μας, στιγματίζουν τα παιδιά, τα κακομαθαίνουν και τα κακομεγαλώνουν.  Στην τελική τα παιδιά, δεν μας ζητάνε ένα σκασμό πράγματα, την αγάπη μας θέλουν και την προσοχή μας. Και με αυτά είναι απόλυτα καλυμμένα! 

Links
Olivier elephant Free patern ravelry